Nha Trang

Hallo allemaal

Ondertussen is het hier al dinsdagochtend, `hier` dat is in dit geval Hoi An.  

De rit van afgelopen zaterdag van Dalat naar Nha Trang is vrij goed verlopen. Comfortabele bus in vergelijking met de vorige rit... De Vietnamese medereizigers hadden de grootste lol met Julie, we weten alleen niet waarom. Ze keken en wezen naar haar en dan maar schateren. 
Julie had even later wel wat last van reisziekte. Om de bergen rond Dalat te verlaten, moest er uiteraard flink gedaald worden. Deze chauffeur had een goed werkende bus, dus hij zette er flink wat vaart achter. Julie mocht naast de chauffeur gaan zitten en toen ging het veel beter. De route was heel mooi, maar nogal turbulent en voorzien van heel veel haarspeldbochten.
Zaterdagavond hebben we, om de kinderen te plezieren, Italiaans gegeten in Nha Trang. Natuurlijk geschoeid op Vietnamese leest. Zondag zijn we met ons viertjes op onze luie krent gaan liggen aan het strand van Nha Trang. Een hele zonnige dag en lekker gerust en gezwommen. Tegen een uur of 5 in de namiddag zijn we naar ons guesthouse gegaan en toen we om 18:30 fris gewassen op de stoep stonden om te gaan eten, brak er een hevig onweer los. Anderhalf uur stortregen, straten blank (10cm) en wij dus wachten tot de sluizen weer dicht gingen. Tegen 20:00 regende het zoals het normaal bij ons regent en toen zijn we dan toch maar op teensletskes door de regen vertrokken. Griet en Emiel onder een paraplu en ik met Julie al dansend door de regen. We konden onze pret niet op!

Gisteren (maandag) hebben we het Vinpearl pret- en waterpark bezocht. Dat ligt op een eiland zo`n 3 km van de kust van Nha Trang verwijderd en is enkel per boot of per kabelbaan te bereiken. Wij kozen voor de kabelbaan. Indrukwekkend om losjes over de zee te zweven. Het park zelf: leuk voor een keer, maar daarmee is alles gezegd. Achtbaantje, diverse kermisattracties, een groot aquariumpark en een zwempark met superhoge glijbanen. Ze vonden alles te tam en niet wild genoeg. Ze snapten niet waarom de Vietnamezen zo gilden, zij zelf vonden er niet zoveel aan.

Om 18:30 ter nauwernood nog net de nachtbus gehaald omdat de kok van het restaurant waar wij zaten een timingprobleem had. Ik heb een uur moeten wachten op wat gebakken noedels. En toen mijn eten klaar was, bleek het gebakken rijst te zijn ipv noedels. Geen nood, ik vind rijst ook prima. Na 3 minuten `spurt-eten` hadden we net op tijd de bus. Julie had het van de hele situatie (vermoedelijk in combinatie met de warmte) zo op haar heupen gekregen, dat ze heel erge hoofdpijn had... Dus nog snel even naar het toilet en hopla... alles eruit langs de niet gebruikelijke weg. We zijn met een klein hartje op de bus gestapt, maar Julie heeft zich neergelegd en we hebben haar niet meer gehoord. Emiel is trouwens ook een voorbeeld van het perfecte kind om mee op reis te gaan. Hij heeft in de bus zijn I-pod opgezet en is even later (na wat sightseeing) in slaap gedommeld. 

Nu zitten we in Hoi An in een prima hotelletje. Net ontbijt achter de kiezen, dus we gaan dadelijk even op verkenning. Wat het weer betreft moeten we echt niet klagen. Het heeft tot nu toe overdag nog niet geregend (alleen zaterdagochtend toen we op de bus zaten te wachten), steeds zonnig en vooral heel warm. Drank is er genoeg (gelukkig bij deze temperaturen van +35) en het bier is lekker en kost bijna niks ( 50 cl voor 40 cent).

Wat de dollar en de beurzen betreft: the only way is up... Hopelijk kan Obama de gemoederen stilaan wat bedaren.

Ik hoop dat het met jullie allemaal goed gaat. Met ons en de kinderen, alles prima.

Bart