Dalat, of toch niet??

Dag allemaal. Griet was tot nu toe de verslaggeefster van dienst. Nu mag ik ook eens. Een dood moment. Net stof en zweet vakkundig van me afgespoeld en nu wat typen. Dalat dus, vandaag 04/08/2011. Na de heksenketel van Saigon en de de broeiende hitte van Mui Ne is dit toch wel een verademing. Dalat ligt tussen de bergen en het gevoel dat ik hier vandaag qua klimaat had, komt overeen met een mooie en warme dag begin mei in Belgium. Heel aangenaam toeven hier. De stad zelf doet ook echt allesbehalve Aziatisch aan. Er ligt een mooi meer middenin en dat doet me in zekere zin zelfs een beetje denken aan het meer in Sankt Moritz in Zwitserland, en toch zịjn we in Vietnam. Heel vreemd eigenlijk. Ik vermoed dat dat ook heel veel zegt over de diversiteit van dit land.

Maar goed, we waren eigenlijk in Mui Ne gebleven. We hebben er bewust voor gekozen om de bus in de ochtend te nemen vanuit Mui Ne richting Dalat. Noch Griet, noch ikzelf hadden zin om hier pas in het donker aan te komen in Dalat. Vandaar waren we genoodzaakt om om 6:30 op de stoep te staan in Mui Ne. Dat ging allemaal vrij vlot, om 5:30 opstaan, dat was wel even pijnlijk, al wisten we toen nog niet dat het ergste nog moest komen... De busrit van vanmorgen was een ervaring op zich. Een voertuig dat de naam bus nauwelijks waard was. De laatste 4 plaatsen waren voor ons. Jammer dat de laatste zetels eruit gesloopt waren en dat zowel de zitting als het ruggedeelte volledig los hingen. Het ijzer dat de stoelen normaal gezien bij elkar houdt, was afgebroken en stak in de rug van Griet waardoor ze op het puntje van de stoel moest zitten. De bagage van de andere reizigers hadden de buschauffeurs (2) op een dubbele stoel gegooid. Na een kwartier van beleefd verzoeken om iets aan de foute situatie te doen, ben ik in een onaziatische Franse colere geschoten. Op zich weet ik ook wel dat je dat in dit land eigenlijk niet mag doen, maar trop is te veel, zeker als het mijn gezin aangaat, en vooral onze kinderen. Gevolg: stoppen langs de weg, de hele bagage eruit, kinderen en Griet naar voren in de bus, want we zaten gezamelijk helemaal vanachter. En toen dachten wij dat we alles al hadden gehad... Niet dus. Net buiten de stad op weg naar Dalat stopt de bus om 2 Japanse (?) meisjes op te laden. Geen stoelen meer vrij??? Geen probleem toch! Gewoon twee krukjes in het middenpad en daar hebben die twee 5 uur op gezeten. Sardinen in een blik. Route door de bergen op een weg die net iets meer waard was dan een modderig pad vol kuilen en bulten. De ene haarspeld na de andere. De versnellingsbak kraakte vervaarlijk. De derde versnelling was kapot, dus het was vanuit tweede de motor zo hoog mogelijk in de toeren jagen om dan naar vierde te gaan. Moet ik je nog vertellen dat dat vaak niet ging? Dan hingen we ergens in neutraal. Dan dacht iedereen, nu begeeft hij het. Dan toch een flinke snok aan de hendel en hij vlamde weer netjes in vierde. But we made it. En nu ga ik slapen wegens dodelijk vermoeid.

Ondertussen is het 05/08, vrijdag geloof ik. Een mens geraakt het gevoel voor dagen hier compleet kwijt. Het is nu 17:51 en ik geniet nog na van een heerlijke dag met de Dalat Easy Riders. Drie Vietnamese motorrijders van rond de 60 die ons alle vier vandaag de ruime omgeving van Dalat hebben laten verkennen op hun motorbikes. Julie en Griet samen met chauffeur op 1 motor en Emiel en ik ieder een eigen chauffeur. Absolute aanrader. We bezochten een zijdefabriek (van rupskweek tot stoffen), een bloemenkwekerij, een mooie waterval, een pretparkje met rodelbaan, een kwekerij van zwammen, een fabriekje waar men passievruchten verwerkt (tot groot genoegen van Griet!!!) en nog een paar prachtige uitzichten. Hele fijne dag met drie supertoffe mannen die de stad en het motorrijden perfect beheersen. Ze hebben een eigen webstek: even googlen op Dalat Easy Riders.

Morgenmiddag gaan we de bus op naar Nha Trang en gaan we terug wat zeelucht inademen en hopelijk verder genieten van het weer dat hier tot nu toe heel goed is. Verder ga ik vanavond voor hetzelfde recept als gisteren: Vietnamese kost doorspoelen met een frisse fles Saigon Beer (of 2).

Voor zij die het zwart op wit willen hebben: met ons gaat het prima. :-)

Ciao ciao !!

Nog even een aanvulling van mij (kan het niet laten)
Vandaag was voor mij een erg zintuigelijke dag.
Geuren prikkelden onze neuzen. Van het eten - onvermijdelijk. Van de junglelucht toen we een waterval bezochten. Van achtersteegjes. Van passievruchten. Van uitlaatgassen. Van bloemen...
De wind op mijn huid, het vrije gevoel op de motor te zitten. De zon op mijn gezicht.
Prachtige uitzichten gezien. Mooie kleuren. Weet je hoeveel soorten groen er zijn? Het lichtgroene van loofbladeren. Felgroene rijstvelden. Donkergroene onderstebovengroei-bomen (ik weet niet hoe ze heten, maar ik toon jullie bij gelegenheid wel een foto). Het warme groen van bananenbomen en het hardere groen van palmbomen. En nog zoveel meer groen. Daartussen fuchsia, gele, witte, rode (honderden tinten rood) bloemen. Je had het moeten zien...
Zoals je leest: we genieten volop. De motorrijders deden ook heel veilig. Geen race of gekke toeren.
nogmaals: ciao ciao

PS: als ik dan toch een minpuntje moet vinden: geen kokossauzen hier :-(
En het WC-papier. Is echt flut. ;-D