Vergissingen bij de vleet

We waren aan de spice garden gebleven, geloof ik. Meteen erna reden we naar het hotel waar we na het eten nog net een halfuurtje tijd hadden om te zwemmen voor we naar de befaamde grotten vol boeddha-beeldjes van Dambulla trokken. Het was duidelijk al even geleden dat ik in Azie een tempel bezocht had. Als bezorgde moeder iedereen aanmanen stevige schoenen aan te trekken, de grotten indachtig... Maar echt elke globetrotter weet dat je een tempel blootsvoets moet betreden! We konden ze gelukkig wel gebruiken om de 100en trappen op te lopen om de 'berg'top te bereiken waarin de grotten zich bevonden. Ik had mijn golfje nog willen meenemen, want in onze grotten is het koud, maar ik was het uiteindelijk vergeten. Bijna vergissing nummer twee: om te bakken in die grotten!! Er zaten heel veel aapjes daar. De boeddhabeelden krijgen drie keer per dag te eten en omdat het voor de beelden slechts om het offergebaar gaat, lopen zij als dieven bij dag weg met de buit! Zelfs de bloemen die geofferd worden, verorberen ze met smaak.
Na de grotten hebben E en J nog heel lang in het zwembad geploeterd. Ze maakten er kennis met een Francaise (de cedille vind ik niet... net zo min als het deelteken trouwens) van 15 en Julie liet meteen haar beste Frans op Lisa los: Qu'est-ce que tu cherches? Je cherche une gomme. In een zwembad! Hilariteit alom!
's Avonds kwam er weer een vergissing aan het licht! Spicy kan hier wel degelijk spicy zijn! Emiel en ik hadden medium spicy, dat was best te doen - alleen de pepers erin waren me te hot! Bart werd vergast op een echt hete schotel vol dynamietpepers. Ze hebben waarschijnlijk gedacht 'laten we die domme Belgen eens een peper stoven!' 's Avonds hebben we bij een hele groep Sri Lankanen uit Colombo gezeten. Ze hadden een gitaar, een soort van djembe en een tamboerijn en zongen erbij. Heel gezellig. Toen we hen vroegen of ze ook een volkslied hadden, zegden ze dat ze dat normaal als laatste zingen, maar voor ons wilden ze een uitzondering maken. Alle mannen, vrouwen en kinderen gingen rechtopstaan en trots met de borst vooruit brachten ze hun volkslied voor ons. Het is een heel lang lied, het bleef maar duren! Gelukkig vroegen ze niet of wij dat van ons wilden zingen! We zouden hen onmogelijk kunnen uitleggen dat we het niet kennen. Alleen Bart komt verder dan de eerste regel...
Een kikker in de douche is het enige wat ons in Dambulla even van de wijs bracht. Heel even maar, hoor :-) Gelukkig sliep Julie al toen deze groene Kermit ons een bezoekje bracht!
Gisteren, zondag, een lange dag in het busje. 's Morgens nog even een bezoekje aan de tempel van Nalanda Gedige. Op architecturaal vlak niet van belang, maar ze ligt heel idyllisch in de schaduw en het groen aan een meer. Er liepen geen andere toeristen, enkel een paar mensen uit de buurt. We konden ze ook gratis bezoeken, een meevaller. Alleen de bezemveger van dienst wilde ons wat uitleg verschaffen en zo wat roepies opstrijken, maar zijn Engels was nog slechter dan het steenkoolengels dat de meesten hier bezigen, dus geen extra zondagsgeld voor hem...
Ook nog een teafactory bezocht en rond de klok van 6 zijn we in Ella gestrand. Vanmorgen na het ontbijt regende het. Plannen naar namiddag verschoven en om de tijd te doden kozen Julie en ik voor een voetmassage en de jongens voor een leessessie. Maar de gordijnregen hield aan, het is nu half 7 in de avond en pas nu klaart het op, maar het wordt ook al donker. Jammer, morgen vertrekken we richting Yala, we hebben dus niet echt iets gezien hier...
Toen we gisterochtend uit Ella vertrokken, hebben we nog vlug Little Adam's Peak beklommen. Om toch iets gezien te hebben daar. Er liepen veel Sri Lankaanse mensen naar boven, heel mooi uitgedost. Al snel werd duidelijk waarom. Photo sir? Klik klik, de camera's van de toeristen leggen zoveel folklore vast. Money, money, sir. Aan de ene kant heel uitgekookt, maar aan de andere kant ook zo intriest...
In de namiddag kwamen we aan in Tissamaharama. Er is hier een heel mooi meer waar we een boottochtje op wilden maken, maar onlangs is er een schip vergaan. 8 slachtoffers die nog niet opgedoken zijn en zo lang dat dat zo is, mag er niet meer gevaren worden.
's Avonds reed onze gids ons naar Kataragama. Big Ceremony! Wat we daar te zien kregen was fantastisch! Het is een feest van hindu's, boeddhisten en moslims tegelijk. Iedereen met problemen brengt stapels offers naar de tempel - heb je een nieuwe auto nodig, wil je een zaak starten of kan je geen kinderen krijgen? Kom naar hier, gooi een kokosnoot kapot terwijl je je wens uitspreekt en breng je offer naar de tempel. De geuren waren overweldigend, niet alleen die van wierook kan ik je zeggen... Er waren ontzettend veel mensen op de been. Wij, en dan vooral Julie, werden aangestaard als aapjes in de dierentuin. Pelgrims offeren niet alleen, ze pijnigen zichzelf ook door hun kaken, neus en tong te doorboren met lange zilveren naalden en dansen dan wild door de straten. Om 8u gaat er een optocht van prachtig uitgedoste dansers en muzikanten uit. Uiteraard zijn ook de olifanten met schitterende gewaden en versieringen van de partij. Opzwepende muziek en duizenden lichtjes maken het schouwspel compleet. This festival number 2, Kandy number 1. Daar gaan we over een paar dagen naartoe. Benieuwd... Een kleine (?) kanttekening. We werden er een beetje droevig van te zien hoe de poten van de olifanten aan elkaar vastgeketend waren. Sommige dieren konden nauwelijks een poot verzetten. Tradities... 'Ik wil zo graag eens vrolijke olifanten zien die kunnen kiezen waar ze lopen, mama!' zei Julie.
Vanmorgen (14 aug) zijn we opgestaan toen sommigen onder jullie misschien nog naar bed moesten gaan. Hier 4u, bij jullie 0u30. Op naar Yala National Park voor een heuse safari. Door het donker sjezen om op tijd een ticket te kopen en bij de eersten in het park te zijn. Rond 6u werd het licht. We hebben de hele tijd stof moeten happen, van dat rode stof dat je altijd op natuurdocumentaires ziet. De douche kleurde rood toen we ons nadien wasten. En het is een vergissing te denken dat de jeep in Ritigala ons door elkaar rammelde... Wat een gaten in de weg. Het is moeilijk uit te leggen. Maar laat het me als een tip voor de vrouwen onder ons formuleren: ga je op safari, draag dan een sportbeha! We hebben heel veel geluk gehad en een van de pronkstukken van Yala gezien: een luipaard. Van ver en moeilijk te fotograferen, maar toch een
schitterende ervaring! Krokodillen, heel veel krokodillen luierden en zwommen er op los. Herten, damherten, buffels, everzwijnen (wauw), pauwen, een adelaar... En de droom van Julie ging in vervulling: veel olifanten, vrolijke kleintjes en nog vrolijkere grote. Zonder kettingen of menselijke versieringen dit keer. Het park ligt aan de Indische Oceaan. We hebben even met onze voeten in het water gestaan. Wat een machtig gevoel geeft de oceaan! Krachtige golven onder een brandende zon om 8u 's morgens. Verrast het jullie als ik zeg dat Julie bijna 1 sandaal kwijt was? Meegesleept door een golf. Gelukkig kon ze hem 5 golfslagen later redden waarbij ze zelf bijna kopje onder ging...
De kinderen zwemmen nu en Bart doet een dutje. Morgen richting strand. Unawatuna. En met hotelreservering op zak dit keer! Hopelijk kan ik daar on line om dit verslag op de blog te zetten. Groetjes xx