Vietnam calling

Dag allemaal,

Vietnam calling ipv Goodmorning Vietnam, want dat is een beetje heel veel afgezaagd. Ik ben zo ongeveer alle gevoel voor dagen kwijt in deze hete kookpot die centraal Vietnam toch wel is. Nha Trang lieten we achter ons om naar Hoi An te vertrekken. Nachtbus in en een nacht later waren we in Hoi An. Ik had niet verwacht dat het er zo heet zou zijn. Tegen de 40C is toch wat veel. Veel drinken en niet op je T-shirt letten wegens na 10 minuten doordrengd. Hoi An is heel pittoresk, en is beschermd door de Unesco als werelderfgoed. Wel een beetje te toeristisch naar mijn zin, maar mooi om te zien. Het gevolg laat zich raden: opletten voor afzetterij en Vietnamese tricks & treats. :-)

We eten in een restaurantje, ik vraag om af te rekenen en daar probeerde een Vietnamese dienster ons onterecht 100.000 Dong lichter te maken (weliswaar wel maar 3,5 Eur, maar djust is djust). Ze bracht ons geen rekening, maar deelde ons simpelweg mee dat we 510.000 Dong moesten betalen. Zonder detailrekening dus. Toen ik aandrong op de rekening bleek er geen rekening te zijn. Ik vertikte het vervolgens om mijn Westers gat te lichten en de zaak te verlaten. Na nog wat aandringen kwam er toch een rekening boven water en op tafel, die ons door deze bedriegster van dienst met een beschaamde kop werd voorgelegd: `Me velly solly sil, I mistake`... Ik heb er eens goed mee gelachen en vervolgens de avond al wandelend langs de kade van Hoi An afgesloten. Toeristen zijn nu eenmaal melkkoeien...

Aangezien we wat langer dan gepland in Nha Trang bleven, en we ook graag wat tijd in Hue wilden doorbrengen, hebben we Hoi An al na 1 dag verlaten om door te reizen naar Hue. Deze keer met een bus die heel vroeg vertrok en die ons tegen de middag in Hue zou afzetten. Mooie route door Danang en later een tunnel onder de befaamde wolkenpas door. Ik had persoonlijk misschien liever de pas genomen, maar voor ons kleine meisje Julie was de tunnel toch beter. Reisziekte kan je beter voorkomen dan genezen!

Hue was een voltreffer qua hotel. Een jong koppeltje dat in een klein kakkerlakkig (snelle beesten trouwens!) achterafsteegje een hottelletje runt, werd onze gastheer. Hele kleine kamers (dus Emiel en Julie een kamer en ik en Griet een kamer), maar zeer proper en ongelooflijk aangename mensen. Hulpvaardig, beleefd en kindvriendelijk. Ter illustratie: Julie vergat jammer genoeg in Hoi An in het hotel haar kikker (knuffel). Ons gastkoppel in Hue heeft er persoonlijk voor gezorgd dat Julie haar kikker de dag erna in Hue arriveerde. Julie van de hel (tranen met tuiten) terug naar de hemel (Colgate-smile). Om maar te zeggen: als ik een tip mag geven voor een hotel in Hue: Huenino Hotel, weliswaar maar 1 ster, maar wel met 5 sterren mensen.

Hue zelf is het centrum van de oude Vietnamese keizers. Veel oude gebouwen en cultuur, maar ook Kung Fu gevechten! Emiel zijn ogen rolden bijna uit zijn oogkassen. Een stapel dakpannen breken met het voorhoofd, op een zwaardpunt leunen met je keel en ondertussen een blok beton in je hals leggen en hem laten kapot kloppen met een zware hamer (de betonblok uiteraard), en man tegen man Kung Fu. Eens leuk om te beleven. Minder leuk om te beleven was de gids die trachtte ons 300.000 Dong afhandig te maken. Gelukkig had ik een getuige (oudere Engelse mevrouw) die zich na een stevige heen-en-weer-slapstickdiscussie in scheef Engels tussen de gids en ondergetekende, kwam bemoeien. De gids droop af met de staart tussen de benen en wij hadden terug waar we simpelweg recht op hadden: our cash! Details volgen later.

Na 3 dagen Hue zouden we gisteren op de trein springen rond 14:45. Dus wij samen gewassen en ik ook geschoren (het werd tijd, aldus mijn echtgenote) een taxi in en naar het station. Kom je in dat station aan en staat daar een kleine pezige Vietnamees te proclameren: `Solly, ploblem with tlain, accident in south, no news so fal, plobably no tlain...` Na een half uur wachten komt hij ons vertellen dat we niet meer op de trein moeten rekenen en dat we onze treintickets integraal terugbetaald kregen. Die tickets hadden we eerder al gekocht in Saigon, de avond toen we aankwamen. Het geld in kwestie van de tickets hebben we gebruikt om terug een nachtbus te boeken. Deze Vietnamees heeft ons volledig belangeloos en na een paar telefoontjes met zijn prive-gsm op de bus naar Hanoi weten te krijgen. Maak dat eens mee in Belgie, dan mag je zelf alles uitzoeken. Vietnamezen kunnen dus ook heel beminnelijk zijn!

Nu zitten we dus in Hanoi, de hoofdstad van dit land. Nog steeds heet en vooral vochtig. Vandaag gaan we een beetje door de stad taffelen en ik ga op zoek naar Bia Hoi. Een naar men zegt (men = Koert) zeer lekker biertje dat ter plaatse gebrouwen wordt en dat quasi gratis is. Uiteraard gaat er ook wat gerust en gelezen worden vandaag. Morgenvroeg vertrekken we voor 2 dagen naar Halong Bay. Een Cruise tussen het karstgebergte. En daarna terug het vliegtuig op om deze laatste week af te ronden met een trip op de Mekong in het zuiden.

Nog een detail, maar het spookt hier al 2 weken door mijn hoofd: mijn gedachten zijn heel vaak bij de Amerikaanse jongens die hier op 18 - 19-jarige leeftijd de wereld moesten komen behoeden voor het communistische gevaar. Zij sliepen niet in kamers met airco, zij hadden geen Huda-, Tiger-, Saigon-, of ander bier. Zij hadden agressieve muggen, andere naargeestige insecten en spinnen en de aanhoudende hitte als reisgezellen. En dan spreek ik nog niet over de schrik die hen werd aangejaagd door de kleine Vietcomstrijders. Dit moet echt een enorm drama geweest zijn. Als je weet dat Hanoi (waar we nu zijn) 729 keer werd gebombardeerd tussen 1968 en december 1972... Napalm en agent orange, en dat allemaal door de tegenstelling tussen kapitalisme en commumisme. Officieel is er hier nog een commumistisch bewind, maar dollars en euro`s worden hier door niemand geweigerd. Het kan verkeren, alleen heel erg dat zoveel mensen, achteraf bekeken, voor helemaal niets gestorven zijn en geleden hebben als beesten.

Volgend verslag laat ik over aan Griet.

En nu Bia Hoi!!

Bart en de rest van de Kruidenlaanders